ԿատեգորիաԳաղափար և քննադատություն

Ինչու՞ խոսել նեոգաղութատիրության և ետգաղութատիրության թեմաների մասին.
Ինչպե՞ս է լինում, որ քաղաքականապես անկախություն ստացած երկրները կարճ ժամանակ անց իրենց դարձյալ տեսնում են նախկին տերերի, կամ էլ նոր գերտերությունների ազդեցության տակ: Ուրեմն ապագաղութացումը այնքան էլ արդյունավետ չի եղել, կամ արդյունքները չեն համապատասխանել ակնկալիքներին:

Մտածե՞լ ենք արդյոք, թե ինչ առանցքների ներքո կարող ենք դիտարկել մեր հասարակությունը։ Ավելի շատ ռացիոնա՞լ, թե՞ իռացիոնալ, ինդիվիդուալիստակա՞ն, թե՞ կոլեկտիվիստական է մեր խմբային վարքը։ Ինչպե՞ս են հարաբերվում ավանդականությունն ու կոնսերվատիվությունը, ձևն ու բովանդակությունը։ Ի վերջո, ի՞նչ կարող է տալ հոգեբանությունը՝ հասկանալու հասարակական գործընթացներն ու երևույթները։

«Անցումային շրջանում քաղաքական ու տնտեսական հարթություններին զուգահեռ չդրվեց մշակութային մոդեռնիզացիայի խնդիրը։ Որպես այդ անտեսման հետևանք՝ խորհրդային մոդեռնի նարատիվները չվերակոդավորվեցին կապիտալիսական մոդեռնի: Խոսքը վերաբերում է հատկապես ազատության և հավասարության նարատիվներին, որոնք կային խորհրդային մոդեռնում։ Ավելին, անցման առաջին տարիներից շատ հետաքրքիր կերպով ձևավորվեցին մոդեռնին հակադիր՝...

“Сейчас никто не требует социализма, все требуют хорошего капитализма образца 1950-ых годов. Но средств в мировом масштабе нет, они уже расписаны. И расписаны они западными правительствами. Это приводит к инерционной ситуации, когда, казалось, ничего не меняется. Но меняется, потому что государства подтачиваются, они рушатся… Разваливаются государственные структуры по всему миру. В...