Էդգար Խաչատրյանը քննարկում է բռնության մշակույթը Յոհան Գալթունգի պահանջմունքների տեսության շրջանակում։ Համաձայն դրա, մարդկային հիմնական 4 պահանջմունքներից յուրաքանչյուրը ենթադրում է նաև այդ պահանջմունքները չբավարարելու համապատասխան վախեր։ Այդ պահանջմունքների ու վախերի վրա տարբեր լծակներով ազդելով կամ զանազան մանիպուլյացիաների միջոցով՝ դրանցից մեկը մյուսից ավելի կարևորելով ու ակտուալացնելով...
Բանախոսության շրջանակներում Աննա Ժամակոչյանը անդրադառնում է քննադատության հնարավորության հարցին, երբ վերևից ներքև իջեցվել են ռազմականացման և անվտանգայնացման գաղափարաբանությունները, և հանրության շրջանում տիրապետում է «մենք պատերազմող երկիր ենք» մտայնությունը, որը մերժում է քննադատությունը։ Քննադատական սոցիոլոգիայի դիրքից ոչ միայն հնարավոր է քննադատությունը, այլև անհրաժեշտ է։ Եթե պատերազմը կա...
«Հասարակագիտության ռազմականացման հասարակագիտական քննադատություն» բանախոսության ընթացքում Արփի Մանուսյանը ներկայացրեց հասարակագիտական կրթության ու հասարակագիտական մտքի ռազմականացման արևմտյան և հայաստանյան միտումները․ -ինչու է հասարակագիտական միտքը հակադրվելու, քննադատելու փոխարեն նպաստում ռազմական հռետորաբանության ներխուժմանը բարձրագույն կրթության ոլորտ, -ինչպես են պետական քաղաքականությունները...
«Ի՞նչ գործ ունի մեդիան» բանախոսության ընթացքում Յուրի Մանվելյանն անդրադառնում է մեդիայի օրակարգի և գործառույթների հարցերին. -արդյոք մեդիան ծառայում է՞ հանրությանը, ինչպես լրագրողներին պատմում են համալսարաններում, թե՞ դրանք պատկանում են կոնկրետ մարդկանց ու խմբերի և ծառայում են նրանց քաղաքական օրակարգերին, -արդյոք մեդիան սովորական մարդկանց համար է՞, հասկանալի է՞, հասանելի է՞, թե՞ ընտրյալների...
«Հոգեբանությունը պատերազմի ու խաղաղության հարցերում» բանախոսության շրջանակներում Սոնա Մանուսյանը անդրադարձավ հոգեբանական գիտելիքի հետազոտական ու գործնական կիրառմանը՝ պատերազմի հասկացման ու վարման, խաղաղության հաստատման գործընթացներում։ Խոսեց այն մասին, թե․ -ի՞նչ հանգամանքներ նպաստեցին խաղաղության հոգեբանության զարգացմանը, -ինչ կարևորություն ունեն սոցիալ-մշակութային ադապտացիոն...