Հատված Ժաննա Անդրեասյանի «Խաղաղություն» և աղքատություն բանախոսությունից:
Խաղաղության ու պատերազմի մասին խոսակցությունները ինքնըստինքյան են դարձնում աղքատության խնդիրը՝ իբրև մի բան, որ անխուսափելի սոցիալական զրկանք է՝ ավելի կարևոր խնդիրները կարգավորելու համար:
Ժաննա Անդրեասյանը խոսում է «խաղաղության» և աղքատության փոխառնչությունից, անդրադառնում աղքատության բազմաչափությանը: Որպես աղքատության կոմպոնենտ դիտարկում է ոչ միայն նյութական միջոցների սակավությունն ու ծառայությունների անհասանելիությունը, այլ նաև սեփական ձայնի անկարևորության դիտարկումը, մարդու խոցելիությունը հնարավոր ռիսկերի հանդեպ և անպաշտպանվածությունը այդ ռիսկերից:
Պատերազմը որպես ռիսկ բոլորին դարձնում է աղքատ:
