Ջոն Գիլիսը[1] պնդում է․ «Ռազմականացումը հին գաղափար է, որ ենթադրում է ռազմական իշխանության գերակայություն քաղաքացիականի նկատմամբ, իսկ ավելի ընդհանուր՝ ռազմատենչ արժեքների գերիշխում հասարակության մեջ» (Gillis, 1989, 1)։ Ռազմատենչ արժեքները, ինչպես պնդում է հեղինակը, առաջ են քաշում անվերապահ կամ չհարցադրվող հայրենասիրությունն իբրև գերակա էթոս: Քեթրին Լաթսն[2] իր հերթին առանձնակի ուշադրություն է...
Հատված Լուսինե Խառատյանի «Հայաստանի Հանրապետությունը հիշողության և մոռացության միջև. ադրբեջանական գործոնը Հայաստանի երրորդ հանրապետության հիշողության քաղաքականության համատեքստում» բանախոսությունից: Բանախոսը մասնավորապես անդրադառնում է պետության մասնակցությանը ադրբեջանցիներին առնչվող հիշողության և/կամ մոռացության կառուցման գործում. ի՞նչ հիշել և ի՞նչ մոռանալ, ինչպե՞ս և որտե՞ղ է դրսևորվում այդ...
Հատված Լուսինե Խառատյանի «Հայաստանի Հանրապետությունը հիշողության և մոռացության միջև. ադրբեջանական գործոնը Հայաստանի երրորդ հանրապետության հիշողության քաղաքականության համատեքստում» բանախոսությունից: Բանախոսն անդրադառնում է հետևյալ հարցերին. • Ի՞նչ մասնակցություն են ունենում առանձին անհատներն ու խմբերը ադրբեջանցիներին առնչվող հիշողության և/կամ մոռացության կառուցման գործում, ինչպե՞ս և որտե՞ղ է...
Հատված Լուսինե Խառատյանի «Հայաստանի Հանրապետությունը հիշողության և մոռացության միջև. ադրբեջանական գործոնը Հայաստանի երրորդ հանրապետության հիշողության քաղաքականության համատեքստում» բանախոսությունից: Բանախոսն անդրադառնում է հետևյալ հարցերին. • Ի՞նչ մասնակցություն են ունենում առանձին անհատներն ու խմբերը ադրբեջանցիներին առնչվող հիշողության և/կամ մոռացության կառուցման գործում, ինչպե՞ս և որտե՞ղ է...
Յուրի Մանվելյանի «Խոսում ենք Ղարբաղի մասին» բանախոսության կենտրոնում Ղարաբաղյան կոնֆլիկտի լեզվի հարցն է. թե ով է տիրապետում այդ լեզվին, արդյոք խնդրի իրական կրողները մասնակից են դրա ձևավորմանը, թե առհասարակ դեր չունեն որոշումների կայացման գործում։Ըստ նրա, Ղարաբաղյան կոնֆլիկտի 2016-ի ապրիլյան թեժացումը մերկացրեց իրականությունը և խնդրի մասին խոսելու նոր լեզու բերեց՝ բանակցային սեղանի դիվանագիտական...