Հոդվածաշարի մասին Հեղափոխությունից հետո տարբեր հակաժողովրդավար խմբավորումների գործունեությանն անհամարժեք գնահատականները և արձագանքները պետական հաստատությունների կողմից, քաղաքացիական հասարակության թիրախավորումները և անպաշտպանությունը, առաջադեմ բարեփոխումների ձախողումները և զգայուն հարցերի առնչությամբ քաղաքական պատասխանատվություն ստանձնելու դժկամությունը, Covid-19 համավարակի, անվտանգության...
Այս հետազոտության նպատակն է հավաքագրել և վերլուծել հետհեղափոխական Հայաստանում սեռականության և գենդերային հարցերի շուրջ առկա հակագենդերային (ներառյալ հոմոֆոբ) հռետորաբանությունը և դիսկուրսիվ միջոցները, որոնցով թիրախավորում են կանանց և ԼԳԲՏ հարցերով զբաղվող իրավապաշտպաններին ու ակտիվիստներին, առաջադիմական քաղաքացիական հասարակությանը՝ ձգտելով նեղացնելու վերջիններիս գործունեության տարածքը, փորձելով...
Խորհրդային Միության հատկապես վերջին տարիներին բառերը սկսել էին կորցնել իրենց իմաստը։ Դրանք հաճախ լավագույն դեպքում հնչում էին իբրև դատարկ զրնգոց, երբեմն նաև պարզապես նույնանում էին կեղծիքի հետ։ Ամենահայտնին, թերևս, «ընկեր» բառն էր։ Մարդիկ (քաղաքացիները) միմյանց դիմելիս պարտավոր էին օգտվել այդ բառից։ Խորհրդային լեզվի բառարանում ստանալով դիմելաձևի կարգավիճակ՝ այն ձեռք էր բերել սուբստանցիոնալ...
Էդգար Խաչատրյանը քննարկում է բռնության մշակույթը Յոհան Գալթունգի պահանջմունքների տեսության շրջանակում։ Համաձայն դրա, մարդկային հիմնական 4 պահանջմունքներից յուրաքանչյուրը ենթադրում է նաև այդ պահանջմունքները չբավարարելու համապատասխան վախեր։ Այդ պահանջմունքների ու վախերի վրա տարբեր լծակներով ազդելով կամ զանազան մանիպուլյացիաների միջոցով՝ դրանցից մեկը մյուսից ավելի կարևորելով ու ակտուալացնելով...
Բանախոսության շրջանակներում Աննա Ժամակոչյանը անդրադառնում է քննադատության հնարավորության հարցին, երբ վերևից ներքև իջեցվել են ռազմականացման և անվտանգայնացման գաղափարաբանությունները, և հանրության շրջանում տիրապետում է «մենք պատերազմող երկիր ենք» մտայնությունը, որը մերժում է քննադատությունը։ Քննադատական սոցիոլոգիայի դիրքից ոչ միայն հնարավոր է քննադատությունը, այլև անհրաժեշտ է։ Եթե պատերազմը կա...