«Մեթոդ և շարժում» ցուցահանդեսիը նվիրված էր «Սոցիոսկոպի» հիմնադրման 15-ամյակին: Այս հետազոտական ցուցահանդեսը հնարավորություն տվեց մասնակիցներին անցնելու մեր տարիների գործունեության ճանապարհով, ծանոթանալու հանրային կյանքի ուսումնասիրման մեր փորձառությանը և մոտեցումներին։ Այն ակնարկ էր անցնող տարիների մեր հետազոտական և մասնագիտական ձեռքբերումներին և հայացք՝ դեպի ապագա:
Էդգար Խաչատրյանը քննարկում է բռնության մշակույթը Յոհան Գալթունգի պահանջմունքների տեսության շրջանակում։ Համաձայն դրա, մարդկային հիմնական 4 պահանջմունքներից յուրաքանչյուրը ենթադրում է նաև այդ պահանջմունքները չբավարարելու համապատասխան վախեր։ Այդ պահանջմունքների ու վախերի վրա տարբեր լծակներով ազդելով կամ զանազան մանիպուլյացիաների միջոցով՝ դրանցից մեկը մյուսից ավելի կարևորելով ու ակտուալացնելով, բռնության մշակույթում հնարավոր է դառնում հասարակությանը մատուցել և ընդունելի դարձնել […]
Բանախոսության շրջանակներում Աննա Ժամակոչյանը անդրադառնում է քննադատության հնարավորության հարցին, երբ վերևից ներքև իջեցվել են ռազմականացման և անվտանգայնացման գաղափարաբանությունները, և հանրության շրջանում տիրապետում է «մենք պատերազմող երկիր ենք» մտայնությունը, որը մերժում է քննադատությունը։ Քննադատական սոցիոլոգիայի դիրքից ոչ միայն հնարավոր է քննադատությունը, այլև անհրաժեշտ է։ Եթե պատերազմը կա, առկայության ուժով իսկ կա դրա քննադատության (հասկացման և հաղթահարման) […]
«Հասարակագիտության ռազմականացման հասարակագիտական քննադատություն» բանախոսության ընթացքում Արփի Մանուսյանը ներկայացրեց հասարակագիտական կրթության ու հասարակագիտական մտքի ռազմականացման արևմտյան և հայաստանյան միտումները․ -ինչու է հասարակագիտական միտքը հակադրվելու, քննադատելու փոխարեն նպաստում ռազմական հռետորաբանության ներխուժմանը բարձրագույն կրթության ոլորտ, -ինչպես են պետական քաղաքականությունները նպաստում հասարակագիտական կրթության ռազմականացմանը, -ինչու է համալսարանական հասարակագիտությունը խրախուսում ռազմականացման շուրջ հետազոտական աշխատանքների իրականացումը, -ինչ քաղաքականությունների համատեքստերում են […]
«Ի՞նչ գործ ունի մեդիան» բանախոսության ընթացքում Յուրի Մանվելյանն անդրադառնում է մեդիայի օրակարգի և գործառույթների հարցերին. -արդյոք մեդիան ծառայում է՞ հանրությանը, ինչպես լրագրողներին պատմում են համալսարաններում, թե՞ դրանք պատկանում են կոնկրետ մարդկանց ու խմբերի և ծառայում են նրանց քաղաքական օրակարգերին, -արդյոք մեդիան սովորական մարդկանց համար է՞, հասկանալի է՞, հասանելի է՞, թե՞ ընտրյալների զբաղմունք է, -արդյոք մեդիան […]
«Հոգեբանությունը պատերազմի ու խաղաղության հարցերում» բանախոսության շրջանակներում Սոնա Մանուսյանը անդրադարձավ հոգեբանական գիտելիքի հետազոտական ու գործնական կիրառմանը՝ պատերազմի հասկացման ու վարման, խաղաղության հաստատման գործընթացներում։ Խոսեց այն մասին, թե․ -ի՞նչ հանգամանքներ նպաստեցին խաղաղության հոգեբանության զարգացմանը, -ինչ կարևորություն ունեն սոցիալ-մշակութային ադապտացիոն պրոսեցներըպատերազմական տարբեր իրավիճակներում կամ հետկոնֆլիկտային իրավիճակում , -ինչ գործոններ են ազդում մարդկանց՝ պատերազմի պատրաստակամության կամ արդարացման գործում, […]
Հատված Լուսինե Խառատյանի «Հայաստանի Հանրապետությունը հիշողության և մոռացության միջև. ադրբեջանական գործոնը Հայաստանի երրորդ հանրապետության հիշողության քաղաքականության համատեքստում» բանախոսությունից: Բանախոսը մասնավորապես անդրադառնում է պետության մասնակցությանը ադրբեջանցիներին առնչվող հիշողության և/կամ մոռացության կառուցման գործում. ի՞նչ հիշել և ի՞նչ մոռանալ, ինչպե՞ս և որտե՞ղ է դրսևորվում այդ մասնակցությունը:
Հատված Լուսինե Խառատյանի «Հայաստանի Հանրապետությունը հիշողության և մոռացության միջև. ադրբեջանական գործոնը Հայաստանի երրորդ հանրապետության հիշողության քաղաքականության համատեքստում» բանախոսությունից: Բանախոսն անդրադառնում է հետևյալ հարցերին. • Ի՞նչ մասնակցություն են ունենում առանձին անհատներն ու խմբերը ադրբեջանցիներին առնչվող հիշողության և/կամ մոռացության կառուցման գործում, ինչպե՞ս և որտե՞ղ է արտահայտվում այդ մասնակցությունը: • Ի՞նչ դեր ու նշանակություն ուներ խորհրդային շրջանում կառուցված […]
Հատված Լուսինե Խառատյանի «Հայաստանի Հանրապետությունը հիշողության և մոռացության միջև. ադրբեջանական գործոնը Հայաստանի երրորդ հանրապետության հիշողության քաղաքականության համատեքստում» բանախոսությունից: Բանախոսն անդրադառնում է հետևյալ հարցերին. • Ի՞նչ մասնակցություն են ունենում առանձին անհատներն ու խմբերը ադրբեջանցիներին առնչվող հիշողության և/կամ մոռացության կառուցման գործում, ինչպե՞ս և որտե՞ղ է արտահայտվում այդ մասնակցությունը:• Ի՞նչ դեր ու նշանակություն ուներ խորհրդային շրջանում կառուցված տարածքը՝ […]
Յուրի Մանվելյանի «Խոսում ենք Ղարբաղի մասին» բանախոսության կենտրոնում Ղարաբաղյան կոնֆլիկտի լեզվի հարցն է. թե ով է տիրապետում այդ լեզվին, արդյոք խնդրի իրական կրողները մասնակից են դրա ձևավորմանը, թե առհասարակ դեր չունեն որոշումների կայացման գործում։Ըստ նրա, Ղարաբաղյան կոնֆլիկտի 2016-ի ապրիլյան թեժացումը մերկացրեց իրականությունը և խնդրի մասին խոսելու նոր լեզու բերեց՝ բանակցային սեղանի դիվանագիտական լեզուներից անդին՝ կյանքից […]
«Խաղաղության հնարավորությունը հոգեբանության տեսանկյունից» բանախոսության ընթացքում Սոնա Մանուսյանն անդրադարձավ հոգեբանության մեջ մինչ օրս ընթացող խոշոր բանավեճերին, որոնք վերաբերում են մարդու բնույթին, վարքի մղող առաջնային ուժերին, ագրեսիայի աղբյուրին, (միջ)խմբային գործընթացներին: Բանախոսը ներկայացրեց ինչպես հոգեբանության հիմնարար, դասական հայեցակարգերը, այնպես էլ նոր քննարկումները, ներառյալ` հենց խաղաղության հոգեբանության բնագավառում առկա զարգացումները: Բանախոսը փորձեց ուրվագծել հոգեբանության տեսական և գործնական հարցերի […]
«Կոնֆլիկտների տրանսֆորմացիային ուղղված նախաձեռնությունները Հարավային Կովկասում» բանախոսության ընթացքում Մարիա Կարապետյանը (ՀՀ Աժ 7-րդ գումարման պատգամավոր) պատմեց հարևան Ադրբեջանի ներկայացուցիչների հետ երկխոսության իր անձնական փորձառության, հակամարտության կողմերի իր բացահայտած ճշմարտությունների մասին: Բանախոսը նաև ներկայացրեց հակամարտությունների հաղթահարման ռեալիստ, լիբերալ և կոնֆլիկտների վերափոխման կոնստրուկտիվիստական դպրոցների մոտեցումները՝ կենտրոնանալով վերջինիս վրա:
Դավիթ Պետրոսյան. Բանակը և միլիտարիստական հռետորաբանությունը Հայաստանի հասարակական-քաղաքական կյանքում
«Բանակը և միլիտարիստական հռետորաբանությունը Հայաստանի հասարակական-քաղաքական կյանքում» բանախոսության ընթացքում Դավիթ Պետրոսյանը խոսեց ավտորիտար իշխանությունների կողմից բանակի, ակնկալվող պատերազմի թեմաների շահարկման միջոցով հանրության ուշադրությունը անարդյունավետ կառավարումից ու երկրի հասարակական-քաղաքական կյանքում առկա խնդիրներից շեղելու, միլիտարիզացիոն գործընթացները որպես կենսական ու բնական՝ որպես բանակի և երկրի նկատմամբ հոգատարություն ներկայացնելու խնդրից: Ներկայացրեց, թե ինչ խոչընդոտների են բախվել «ՏարկետումլինելուԱ» նախաձեռնության ժամանակ, […]
Հատված Ժաննա Անդրեասյանի «Խաղաղություն» և աղքատություն բանախոսությունից: «Խաղաղության» ու աղքատության կապի մասին խոսելիս պետք է անդրադառնալ նաև կոնկրետ խնդիրների, որոնցից մեկն էլ հենց պատերազմն է՝ իբրև տնտեսական գործունեություն: Կարևոր է պատերազմի սկիզբը՝ իբրև տնտեսական հարց դիտարկելը: Պատերազմի հետևանքները անմիջականորեն իրենց վրա կրող գոտիներում մարդիկ պատերազմը հստակ արտիկուլացնում են որպես շահերի բախման կետ: Եթե դիտարկենք Լեռնային […]
Հատված Ժաննա Անդրեասյանի «Խաղաղություն» և աղքատություն բանախոսությունից: Խաղաղության ու պատերազմի մասին խոսակցությունները ինքնըստինքյան են դարձնում աղքատության խնդիրը՝ իբրև մի բան, որ անխուսափելի սոցիալական զրկանք է՝ ավելի կարևոր խնդիրները կարգավորելու համար:Ժաննա Անդրեասյանը խոսում է «խաղաղության» և աղքատության փոխառնչությունից, անդրադառնում աղքատության բազմաչափությանը: Որպես աղքատության կոմպոնենտ դիտարկում է ոչ միայն նյութական միջոցների սակավությունն ու ծառայությունների անհասանելիությունը, այլ նաև […]
Խաղաղ պայմաններում բանակում մահացած զինվորների ծնողները երկար տարիներ պայքարել են իրենց որդիների մահվան իրական հանգամանքները բացահայտելու համար։ Նրանք հանդիպել են միմյանց իրենց պայքարի ընթացքում և կարողացել փոխաջակցության խումբ ձևավորել: Ջանքերի միավորումը նրանց պայքարը դարձրել է առավել տեսանելի ու ճանաչելի: Նրանց շնորհիվ մեր հասարակությունը սկսել է բարձրաձայնել մինչ այդ տաբու համարվող՝ բանակը քննադատող հարցեր: 2007 թվականին […]
Հատված Լուսինե Խառատյանի «ՀՀ հանրակրթական ավագ դպրոցի «Հայ գրականություն» և «Հայոց պատմություն» առարկայի կրթական բովանդակությունը և փոխըմբռնման, խաղաղության ու հանդուրժողականության արժեքները» բանախոսությունից: Բանախոսության այս հատվածում Լուսինե Խառատյանը անդրադառնում է հետևյալ հարցերին. • ինչպե՞ս և որքանո՞վ են դասավանդման մեթոդները, կազմակերպվող դասարանային և արտադասարանային միջոցառումների բովանդակությունը և այլն անդրադառնում փոխըմբռնմանը, խաղաղությանն ու հանդուրժողականությանը, • ինչպիսի՞ն է «Հայ […]
Հատված Լուսինե Խառատյանի «ՀՀ հանրակրթական ավագ դպրոցի «Հայ գրականություն» և «Հայոց պատմություն» առարկայի կրթական բովանդակությունը և փոխըմբռնման, խաղաղության ու հանդուրժողականության արժեքները» բանախոսությունից: Բանախոսության այս հատվածում Լուսինե Խառատյանը անդրադառնում է հետևյալ հարցերին. • ի՞նչ բովանդակային պահանջներ և կրթական նպատակներ են սահմանում «Հայոց պատմություն» և «Հայ գրականություն» առարկաների ավագ դպրոցի չափորոշիչները և ուսումնական ծրագրերը, • որքանո՞վ են […]
Քաղաքական մտքի գոյության գերագույն նպատակներից մեկը աշխարհն է՛լ ավելի լավը դարձնելու փնտրտուքն է՝ լավագույն աշխարհի լավագույն մոդելը գտնելը, իսկ մոդելն այդ կարող է լավը համարվել, եթե այն, ի թիվս այլ գերակայությունների, նաև գտել է պատերազմը կանխելու և աշխարհը խաղաղավետ դարձնելու բանալին: Մտածել պատերազմի և խաղաղության շուրջ նշանակում է՝ մտածել պատերազմի կանխման և խաղաղության հաստատման շուրջ, […]
«Բանակ-պատերազմ դիսկուրսի մարդկայնացումը կնոջ դիտանկյունից» բանախոսության ընթացքում Մարիամ Խալաթյանը անդրադարձավ հետևյալ հարցերին. • Խաղաղության հետհեղափոխական դիսկուրսի նոր միտումներին Հայաստանում • Կանանց կողմից բանակ-պատերազմ գաղափարների ընկալման առանձնահատկություններին. կնոջ՝ իբրև մոր դերի շեշտադրման տեսանկյունները • Խաղաղության շուրջ կանանց դերին և դրա դիսկուրսիվ ու առարկայական տարածման գործում կանանց ընդգրկմանը:
Զրույցներ սահմանին մերձ Ի՞նչպես են Հայաստանում և հատկապես սահմանամերձ համայնքներում ապրող մարդիկ մտածում և խոսում պատերազմի, խաղաղության, հարևանների հետ հարաբերությունների մասին։ Որքանով են այդ գաղափարները փոխկապված իրենց կյանքի և իրավունքների, համայնքի ապագայի հետ։ Աշխարհի և Հայաստանի, մենք-ի և նրանք-ի մտապատկերները, որ առկա են այսօր, հանրային կյանքը շարունակելու և փոփոխելու ի՞նչ հնարավոր հուներ են բացում։ […]
«Հարգելի պատգամավորներ, գործընկերներ, ներկաներ, իմ ելույթում ցանկանում եմ մի փոքր այլ տեսանկյունից հարցադրումներ հնչեցնել, որոնք, ամփոփում են նաև իմ դիրքորոշումները քննարկվող նախագծի և առհասարակ քաղաքականությունների մշակման սկզբունքների և պրակտիկաների շուրջ։ Ես ողջունում եմ ԱԺ-ում հանրային լսումների այս նախաձեռնությունը, որը, հուսամ, սովորական պրակտիկա դառնալով, հրաշալի հարթակ կդառնա տարբեր շահագրգիռ խմբերի տեսանկյուններն ու գիտելիքները ի մի բերելու […]
Մարտի 22-ին մեկնարկեց Սոցիոսկոպի «ռազմ-Ականացման և ան-Վտանգության միջև» դասընթացը: Առաջին հանդիպումը տեղի ունեցավ Ժամանակակից արվեստի ինստիտուտում (ICA Yerevan): Մասնակիցներին ողջույնի խոսք հղեց ԺԱԻ տնօրեն Նազարեթ Կարոյանը:
Զրույցներ սահմանին մերձ Ի՞նչպես են Հայաստանում և հատկապես սահմանամերձ համայնքներում ապրող մարդիկ մտածում և խոսում պատերազմի, խաղաղության, հարևանների հետ հարաբերությունների մասին։ Որքանով են այդ գաղափարները փոխկապված իրենց կյանքի և իրավունքների, համայնքի ապագայի հետ։ Աշխարհի և Հայաստանի, մենք-ի և նրանք-ի մտապատկերները, որ առկա են այսօր, հանրային կյանքը շարունակելու և փոփոխելու ի՞նչ հնարավոր հուներ են բացում։ – […]
Զրույցներ սահմանին մերձ Ի՞նչպես են Հայաստանում և հատկապես սահմանամերձ համայնքներում ապրող մարդիկ մտածում և խոսում պատերազմի, խաղաղության, հարևանների հետ հարաբերությունների մասին։ Որքանով են այդ գաղափարները փոխկապված իրենց կյանքի և իրավունքների, համայնքի ապագայի հետ։ Աշխարհի և Հայաստանի, մենք-ի և նրանք-ի մտապատկերները, որ առկա են այսօր, հանրային կյանքը շարունակելու և փոփոխելու ի՞նչ հնարավոր հուներ են բացում։ (Ինքնա)ճնշում […]
ՄԱՍ 2. Նոր միտումներ և ապագայի տեսլականներ– Հեղափոխության ներսից դեպի դուրսՍՈՆԱ ԱՅՎԱԶՅԱՆ, Թրանսփարենսի Ինթերնեշնլ Հայաստան– Հետագա անելիքներԷԴԳԱՐ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ, քաղաքական վերլուծաբան ՔՆՆԱՐԿՈՒՄ
Մինչ հեղափոխությունը քաղաքացիական հասարակության առավել դիմադրական խմբերի միջավայրում մեծ էր անհանգստությունն իրենց գործունեության տարածքի նեղացման, պայմանների էլ ավելի սահմանափակման, ինչպես նաև անելիքի անիմաստության շուրջ։ Այդ ժամանակ Սոցիոսկոպի հետազոտական թիմը պրոֆ․Արմինե Իշխանյանի հետ համատեղ նախաձեռնեց քաղաքացիական հասարակության նեղացող տարածքի շուրջ հետազոտություն՝ Պրագայի քաղաքացիական հասարակության կենտրոնի աջակցությամբ։ Հեղափոխությանը զուգահեռ այն ներառեց հետհեղափոխական տարածքի մասին 2018-ի ամռանը կազմակերպված […]
«Մեդիա հանդուրժողականության ինդեքսը իրավապաշտպանների և ակտիվիստների հանդեպ» հետազոտությունն իրականացվել է 2015 թվականի ապրիլ-դեկտեմբեր ամիսներին: Մշտադիտարկվել է 10 լրատվական կայք: Հետազոտության արդյունքների ներկայացումը՝ Մեդիա նախաձեռնությունների կենտրոնի «Լրադադար» ակումբում։
Դեկտեմբերի 6-ին հանրաքվեի դրված Սահմանադրության նախագիծը զրկում է մեզ բազմաթիվ սոցիալական և քաղաքական իրավունքներից, որոնք այսօր ունենք գործող սահմանադրությամբ։ Նախագծի պրոբլեմատիկ դրույթների մասին իրազեկող հոլովակը տեսել և բարձր են գնահատել նաև այոյի քարոզիչները։ Դրա համար էլ որոշել են մոլորեցնող կլիպ պատրաստել՝ օգտագործելով մի քանի պարզ հնարքներ։ Քարոզիչ կլիպի վերջում մեզ կոչ են անում, որպեսզի լինենք […]
«Սոցիոսկոպ»–ը նոյեմբերի 12-ին Մեդիա նախաձեռնությունների կենտրոնի «Լրադադար» ակումբում ներկայացրեց «Սահմանադրական փոփոխությունների ներկայացումը առցանց մեդիայում» թեմայով հետազոտության արդյունքները։ Զեկույցը՝ հետազոտող Արփի Մանուսյանի
«Սոցիոսկոպ»–ը նոյեմբերի 12-ին Մեդիա նախաձեռնությունների կենտրոնի «Լրադադար» ակումբում ներկայացրեց «Սահմանադրության առաջարկվող նախագիծ. մարդու իրավունքներին առնչվող հիմնական փոփոխությունները» թեմայով ակնարկ–վերլուծությունը։Զեկույցը՝ իրավապաշտպան Էդուարդ Դանիելյանի
2015թ. դեկտեմբերի 6-ին նշանակված է ՀՀ Սահմանադրության փոփոխությունների նախագծի հանրաքվեն։ Այդ նախագիծը, գործող Սահմանադրության համեմատ, պարունակում է մարդու և քաղաքացու իրավունքներն ու ազատությունները սահմանափակող դրույթներ։ Նախագծով տնտեսական, սոցիալական և մշակութային բազմաթիվ իրավունքներ զրկվել են սահմանադրական կարգավիճակից: Դրանց պաշտպանության համար պետությունն այլևս պատասխանատվություն չի կրի: Մեր իրավունքները սահմանափակող առաջարկ է քննարկվում, իսկ մենք կարծում ենք, որ […]
«Կարևոր է թույլ չտալ ռեժիմի վերարտադրությունը: Պարադոքսալ է, բայց անհրաժեշտ է ամրապնդել բյուրոկրատիան (վեբերյան ռացիոնալ բյուրոկրատիան, որը բացակայում էր Սովետական Միությունում): Երկրորդ, անհրաժեշտ են պայքարի ավելի անարխիստական ձևեր: Այն շարժումները, որոնք դառնում են խիստ աստիճանակարգված և որտեղ առաջ են գալիս տարբեր կոմիտեներ, որպես կանոն գնում են խորհրդարան և արագ վերածվում խորհրդարանական ընդդիմության, հետո նաև՝ իշխող […]
Կան երկրներ, որոնք սովոր ենք համարել մեզ նման, օրինակ` հետխորհրդային կամ տարածաշրջանային երկրները: Բայց շատ ավելի կարևոր է համադրելիություն տեսնել այն երկրների հետ, որոնք մեզ այդդպիսին չեն էլ թվում: Օրինակ` Իսլանդիան: Իսլանդիայում վերջին տարիներին տեղի ունեցան իրադարձություններ, որոնք գրեթե չլուսաբանվեցին համաշխարհային մամուլում` ի տարբերություն զուգահեռ ընթացող արաբական գարնան ու գունավոր հեղափոխությունների, չնայած Իսլանդիայի հեղափոխությունը համակարգային […]
Վահրամ Սողոմոնյանը` կարևոր և ոչ հաճախ քննարկվող հարցերի մասին: Ի՞նչ տեսական մոտեցումներ կան հեգեմոնիայի վերաբերյալ և որո՞նք են դրա կոնկրետ դրսևորումները: Ինչպե՞ս են կապվում կապիտալիզմի ճգնաժամը, նեոլիբերալ մոդելը և զանգվածային շարժումներն աշխարհում: Ինչպե՞ս կարելի է դիտարկել Հայաստանը այս հարցերի համատեքստում:
Ֆրանսահայ փիլիսոփա Ժիրայր Մալխասյանը քննարկում է ժողովրդավարությունը մեկնաբանող տարբեր տեսական մոտեցումներ՝ միաժամանակ հարցադրելով ռեալ ժողովրդավարության դրսևորումները։ Ի՞նչ մտահոգություններ և վեճեր կան Եվրոպայում, մասնավորապես՝ Ֆրանսիայում, ժողովրդավարության շուրջ, ինչպե՞ս են կուսակցությունները հարմարվում միտումներին՝ կորցնելով գաղափարական առանցքը և ինչպես են հարաբերվում մշակույթն ու ժողովրդավարությունը։
Կարեն Ադոնցը քննարկում է Հայաստանի տնտեսական զարգացման խնդիրները և դրանց հնարավոր կարգավորումը ցանցային շուկաների ստեղծման միջոցով։
Նարինե Խաչատրյանի դասախոսությունը սոցիալ–հոգեբանական դիտանկյունից Հայաստանի հասարակությունը, դրա արժեքները և փոխակերպման հեռանկարները հասկանալու մասին է։
Ինչպե՞ս և ինչու՞ էր խորհրդային ռեժիմը ճնշում 1970–1980–ականների դիսիդենտական շարժումը և որո՞նք էին դիսիդենտական պայքարի պրակտիկաները։ Մտածե՞լ ենք արդյոք, թե որքանով են վերարտադրվում ճնշման այդ մեխանիզմներն այսօր և արդյոք կարող ենք փոխառել դիսիդենտական պայքարի որոշ սկզբունքներ այսօրվա իրականության մեջ։
Հրաչ Բայադյանը ուրիշների սահմանած հայկականությունը հարցականի տակ դնելու անհրաժեշտության մասին. ինչպե՞ս կազմաքանդենք և քննադատենք հպատակության դիսկուրսը՝ տեքստերի, գեղանկարչության, երաժշտության, պատմագրության մեջ, ինչպե՞ս և ինչու՞ դուրս բերենք գաղութարարության կոնկրետ դրսևորումները:
Ինչպե՞ս կարող է հոգեբանական հետազոտությունը օգնել հասկանալու սոցիալական շարժումները մեր հասարակությունում։ Կարելի է ուսումնասիրել շարժումը, դրա մասնակիցներին, կամ ուղղակի՝ (չ)շարժումը, (չ)մասնակիցներին։ Բայց ավելի հետաքրքիր է այն, ինչ տեղի է ունենում սահմանին։ Ինչպե՞ս են հարաբերվում կամ չհարաբերվում մասնակցողն ու չմասնակցողը, ինչ-որ բան կարծողն ու չկարծողը։
Ինչու՞ խոսել նեոգաղութատիրության և ետգաղութատիրության թեմաների մասին. Ինչպե՞ս է լինում, որ քաղաքականապես անկախություն ստացած երկրները կարճ ժամանակ անց իրենց դարձյալ տեսնում են նախկին տերերի, կամ էլ նոր գերտերությունների ազդեցության տակ: Ուրեմն ապագաղութացումը այնքան էլ արդյունավետ չի եղել, կամ արդյունքները չեն համապատասխանել ակնկալիքներին:
Ֆեմինիզմի զարգացման պատմության, տեղական համատեքստի հետ դրա կապի, հայրիշխանության ու մայրիշխանության առնչությունների և այլ կարևոր հարցերի մասին խոսում է Լարա Ահարոնյանը:
Մտածե՞լ ենք արդյոք, թե ինչ առանցքների ներքո կարող ենք դիտարկել մեր հասարակությունը։ Ավելի շատ ռացիոնա՞լ, թե՞ իռացիոնալ, ինդիվիդուալիստակա՞ն, թե՞ կոլեկտիվիստական է մեր խմբային վարքը։ Ինչպե՞ս են հարաբերվում ավանդականությունն ու կոնսերվատիվությունը, ձևն ու բովանդակությունը։ Ի վերջո, ի՞նչ կարող է տալ հոգեբանությունը՝ հասկանալու հասարակական գործընթացներն ու երևույթները։
«Անցումային շրջանում քաղաքական ու տնտեսական հարթություններին զուգահեռ չդրվեց մշակութային մոդեռնիզացիայի խնդիրը։ Որպես այդ անտեսման հետևանք՝ խորհրդային մոդեռնի նարատիվները չվերակոդավորվեցին կապիտալիսական մոդեռնի: Խոսքը վերաբերում է հատկապես ազատության և հավասարության նարատիվներին, որոնք կային խորհրդային մոդեռնում։ Ավելին, անցման առաջին տարիներից շատ հետաքրքիր կերպով ձևավորվեցին մոդեռնին հակադիր՝ անհավասարության և արտոնյալության նարատիվները», – Աղասի Թադևոսյան:
“Сейчас никто не требует социализма, все требуют хорошего капитализма образца 1950-ых годов. Но средств в мировом масштабе нет, они уже расписаны. И расписаны они западными правительствами. Это приводит к инерционной ситуации, когда, казалось, ничего не меняется. Но меняется, потому что государства подтачиваются, они рушатся… Разваливаются государственные структуры по всему миру. В этом главная опасность сегодняшней […]
«Հետաքննական ֆոտոլրագրությունը հանուն մարդու իրավունքների և մաքուր միջավայրի» ծրագիրն իրականացրել է «Սոցիոսկոպ» ՀԿ–ն՝ ֆոտոլրագրողներ Նազիկ Արմենակյանի, Իննա Մխիթարյանի և Անահիտ Հայրապետյանի հետ համատեղ, «Բաց հասարակության հիմնադրամներ – Հայաստան» կազմակերպության աջակցությամբ։ Ծրագիրը, Քաջարան քաղաքի օրինակով, ներկայացնում է համայնքային կյանքը և «Զանգեզուրի պղնձամոլիբդենային կոմբինատ»–ի ազդեցությունը մարդկանց վրա։ Այն նպատակ ունի հանրությանը տեղեկացնել, որ անպատասխանատու հանքարդյունաբերությունը սպառնալիք է […]